ceren-eren
emre-cemre
şamil/ kamil
onur / öznur
büşra / kübra
ahmet/mehmet
emre/kerem
ayşe/fatma
hasan/hüseyin
adem/havva
muhammed/mustafa
burak/murat
halim-selim
zeyd/zeynep
pınar/ çınar
SELDA-MELDA
EZGİ-BESTE
TANEM-ÇİĞDEM
TANEM:Benim Tanem, birtanem. Köken:Türkçe ÇİĞDEM:Zambakgillerden, türlü renklerde çiçek açan, çok yıllık, yumrulu bir kır bitkisi. Köken:Türkçe
SEYHAN-CEYHAN
SEYHAN: Irmaklar. Köken:Arapça CEYHAN: Türkiye'nin Akdeniz bölgesinde, uzunluğu 576 km. olan bir nehir.Köken:İbranice
BERKAN-SERKAN
BERKAN: "İyice hatırla" anlamında kullanılan bir ad. Köken:Türkçe SERKAN: Asil bir soydan gelen kimse. Köken:Farsça
SILA-VUSLAT
SILA:Doğup büyüdüğü yere gidip ayrı kaldığı yakınlarına kavuşma. Köken:Arapça VUSLAT: 1. Ulaşma, yetişme. 2. Kavuşma, sevgiliye kavuşma.Köken:Arapça
SILA-ÖZLEM
SILA:Doğup büyüdüğü yere gidip ayrı kaldığı yakınlarına kavuşma.Köken:Arapça ÖZLEM:Bir kimse veya bir şeye duyulan aşırı görme, kavuşma arzusu, hasret. Köken:Türkçe
PERİ-MELEK
PERİ:1. Doğaüstü güçleri olduğuna inanılan, düşsel dişi varlık. 2. Çok güzel, çok alımlı kadın.Köken:Farsça MELEK: 1.Tanrı ile insan arasında aracılık yaptığına ve nurdan olduğuna inanılan manevi varlık.2. Terbiyeli, uysal kimse.Köken:Arapça
GÜL-PERİ
GÜL:Katmerli, kokulu çiçekleri olan, pek çok türleri bulunan gülgillerin örnek bitkisi.Köken:Farsça PERİ:1. Doğaüstü güçleri olduğuna inanılan, düşsel dişi varlık. 2. Çok güzel, çok alımlı kadın.Köken:Farsça
NAZIM-HİKMET
NAZIM: 1. Düzenleyen, tanzim eden. 2. Manzum yazan. Köken:Arapça HİKMET: 1. Bilgelik. 2. Neden, gizli neden. 3. Allah’ın insanlarca anlaşılamayan amacı. 4. Özlü söz, vecize.Köken:Arapça
KEMAL-ATA
KEMAL:1.Bilgi ve erdem bakımından olgunluk, yetkinlik, erginlik, eksiksizlik.2. En yüksek değer. Köken:Arapça ATA: 1. Baba. 2. Dedelerden ve büyük babalardan her biri.3. Kişinin geçmişte yaşamış olan büyükleri.Köken:Türkçe
NEHİR-DENİZ
NEHİR: 1. Akarsu, ırmak. 2. Çok, bol, fazla.Köken:Arapça DENİZ: 1. Yer kabuğunun çukur bölümlerini kaplayan, birbiriyle bağlantılı, tuzlu, büyük su kütlesi. 2. Çok bol. Köken:Türkçe
SU-GÜNEŞ
SU: Canlıların yaşamında önemli bir yeri olan, rengi, tadı, kokusu olmayan sıvı. Köken:Türkçe GÜNEŞ:Gezegenlere ve yer yuvarlağına ışık ve ısı veren büyük gök cismi.Köken:Türkçe
IRMAK-PINAR
IRMAK: Çoğunlukla denize dökülen, genişliği ve taşıdığı su niceliği bakımından en büyük akarsu, nehir. Köken: Türkçe PINAR: Yerden kaynayarak çıkan su, kaynak.Köken:Türkçe
MELİS-SUDE
OSMAN-ORHAN
OSMAN: 1. Bir tür kuş veya ejderha.2. Hz. Muhammet'in damadı, üçüncü halife. 3. Osmanlı İmparatorluğu'nun kurucusu ve ilk hükümdarı. Köken:Arapça ORHAN: Şehrin yöneticisi, hâkimi. Köken:Türkçe
HELİN-PELİN
HELİN:Eriten, yakan. Köken:Türkçe PELİN:Bileşikgillerden, yapraklarında acı, ıtırlı bir madde bulunan, hekimlikte ve içki yapımında kullanılan bir bitki.Köken:Türkçe
HELİN-SELİN
HELİN:Eriten, yakan. Köken:Türkçe SELİN:1. Övün.2. Gür akan su. 3. Orta Asya’da yetişen, bodur, sürekli yeşil kalan bir bitki.Köken:Türkçe
AYLA-GÜNEŞ
AYLA:1. Ayın ve bazı yıldızların dolayındaki ışık çevresi, ay ağılı, hale. 2. Bazı kutsal kişilerin başı etrafında gösterilen ışık çevresi.Köken:Türkçe GÜNEŞ:Gezegenlere ve yer yuvarlağına ışık ve ısı veren büyük gök cismi.Köken:Türkçe
GÜL-ENDAM
GÜL: Katmerli, kokulu çiçekleri olan, pek çok türleri bulunan gülgillerin örnek bitkisi.Köken:Farsça ENDAM:İnce uzun, güzel endamlı. Köken:Türkçe
DESTE-BESTE
DESTE:Demet, tutam, bağlam. Köken:Farsça BESTE:1. Bir müzik eserini oluşturan ezgilerin tümü. 2. Bağlanmış, bitiştirilmiş. Köken:Farsça
NİLAY-GÜLAY
NİLAY:Ayın parlaklığı.Köken:Farsça GÜLAY:Güllerin açtığı ay.Köken:Farsça
ALİ-CAN
ALİ: 1. Yüce, ulu, yüksek. 2. Orun bakımından en üstün.Köken:Arapça CAN: 1. Ruh. 2. Güç, dirilik, 3. İnsanın kendi varlığı, özü, 4. Gönül. 5. Çok içten, sevimli, şirin kimse.Köken:Farsça
HÜLYA-HELİN
HÜLYA:1. Tatlı düş. 2. Kuruntu, vehim, hayal.Köken:Arapça HELİN:Eriten, yakan.Köken:Türkçe
MEHMET-EMİN
MEHMET: 1. Övülmüş. 2.Muhammed isminin türkçesi. Hz. Muhammed'in adlarından biri. Köken:Arapça EMİN: 1. İnanılır, güvenilir. 2. Sakıncasız, tehlikesiz. 3. Kuşkusu olmayan.Köken:Arapça
MEHMET-AKİF
MEHMET:1. Övülmüş. 2. Hz. Muhammed'in adlarından biri. Köken:Arapça AKİF: İbad
et eden, ibadetle uğraşan kişi. Köken:Arapça
ORHAN-VELİ
ORHAN: Şehrin yöneticisi, hâkimi. Köken:Türkçe VELİ: 1. Sahip. 2. Ermiş, eren. 3. Bir çocuğun her türlü durumundan sorumlu olan kimse. Köken:Arapça
ERMAN-ŞANSAL
ERMAN:Yiğit, kahraman, yürekli kimse.Köken:Türkçe ŞANSAL:"İyi niteliklerinle ün kazan, şanın yayılsın" anlamında kullanılan bir ad.Köken:Arapça
SERAP-RÜYA
SERAP: 1. Çölde uzaktan su gibi görünen ışık yanılması, ılgın. 2. Öteki dünya. Köken:Arapça RÜYA: 1. Düş. 2. Hayal, umut. Köken:Arapça
TOPRAK-SU
TOPRAK: 1. Yer kabuğunun canlılara yaşama ortamı sağlayan yüzey bölümü. 2. Ülke, memleket. 3. İşlenmiş arazi. Köken:Türkçe SU: Canlıların yaşamında önemli bir yeri olan, rengi, tadı, kokusu olmayan sıvı. Köken:Türkçe
emre-cemre
şamil/ kamil
onur / öznur
büşra / kübra
ahmet/mehmet
emre/kerem
ayşe/fatma
hasan/hüseyin
adem/havva
muhammed/mustafa
burak/murat
halim-selim
zeyd/zeynep
pınar/ çınar
SELDA-MELDA
EZGİ-BESTE
TANEM-ÇİĞDEM
TANEM:Benim Tanem, birtanem. Köken:Türkçe ÇİĞDEM:Zambakgillerden, türlü renklerde çiçek açan, çok yıllık, yumrulu bir kır bitkisi. Köken:Türkçe
SEYHAN-CEYHAN
SEYHAN: Irmaklar. Köken:Arapça CEYHAN: Türkiye'nin Akdeniz bölgesinde, uzunluğu 576 km. olan bir nehir.Köken:İbranice
BERKAN-SERKAN
BERKAN: "İyice hatırla" anlamında kullanılan bir ad. Köken:Türkçe SERKAN: Asil bir soydan gelen kimse. Köken:Farsça
SILA-VUSLAT
SILA:Doğup büyüdüğü yere gidip ayrı kaldığı yakınlarına kavuşma. Köken:Arapça VUSLAT: 1. Ulaşma, yetişme. 2. Kavuşma, sevgiliye kavuşma.Köken:Arapça
SILA-ÖZLEM
SILA:Doğup büyüdüğü yere gidip ayrı kaldığı yakınlarına kavuşma.Köken:Arapça ÖZLEM:Bir kimse veya bir şeye duyulan aşırı görme, kavuşma arzusu, hasret. Köken:Türkçe
PERİ-MELEK
PERİ:1. Doğaüstü güçleri olduğuna inanılan, düşsel dişi varlık. 2. Çok güzel, çok alımlı kadın.Köken:Farsça MELEK: 1.Tanrı ile insan arasında aracılık yaptığına ve nurdan olduğuna inanılan manevi varlık.2. Terbiyeli, uysal kimse.Köken:Arapça
GÜL-PERİ
GÜL:Katmerli, kokulu çiçekleri olan, pek çok türleri bulunan gülgillerin örnek bitkisi.Köken:Farsça PERİ:1. Doğaüstü güçleri olduğuna inanılan, düşsel dişi varlık. 2. Çok güzel, çok alımlı kadın.Köken:Farsça
NAZIM-HİKMET
NAZIM: 1. Düzenleyen, tanzim eden. 2. Manzum yazan. Köken:Arapça HİKMET: 1. Bilgelik. 2. Neden, gizli neden. 3. Allah’ın insanlarca anlaşılamayan amacı. 4. Özlü söz, vecize.Köken:Arapça
KEMAL-ATA
KEMAL:1.Bilgi ve erdem bakımından olgunluk, yetkinlik, erginlik, eksiksizlik.2. En yüksek değer. Köken:Arapça ATA: 1. Baba. 2. Dedelerden ve büyük babalardan her biri.3. Kişinin geçmişte yaşamış olan büyükleri.Köken:Türkçe
NEHİR-DENİZ
NEHİR: 1. Akarsu, ırmak. 2. Çok, bol, fazla.Köken:Arapça DENİZ: 1. Yer kabuğunun çukur bölümlerini kaplayan, birbiriyle bağlantılı, tuzlu, büyük su kütlesi. 2. Çok bol. Köken:Türkçe
SU-GÜNEŞ
SU: Canlıların yaşamında önemli bir yeri olan, rengi, tadı, kokusu olmayan sıvı. Köken:Türkçe GÜNEŞ:Gezegenlere ve yer yuvarlağına ışık ve ısı veren büyük gök cismi.Köken:Türkçe
IRMAK-PINAR
IRMAK: Çoğunlukla denize dökülen, genişliği ve taşıdığı su niceliği bakımından en büyük akarsu, nehir. Köken: Türkçe PINAR: Yerden kaynayarak çıkan su, kaynak.Köken:Türkçe
MELİS-SUDE
OSMAN-ORHAN
OSMAN: 1. Bir tür kuş veya ejderha.2. Hz. Muhammet'in damadı, üçüncü halife. 3. Osmanlı İmparatorluğu'nun kurucusu ve ilk hükümdarı. Köken:Arapça ORHAN: Şehrin yöneticisi, hâkimi. Köken:Türkçe
HELİN-PELİN
HELİN:Eriten, yakan. Köken:Türkçe PELİN:Bileşikgillerden, yapraklarında acı, ıtırlı bir madde bulunan, hekimlikte ve içki yapımında kullanılan bir bitki.Köken:Türkçe
HELİN-SELİN
HELİN:Eriten, yakan. Köken:Türkçe SELİN:1. Övün.2. Gür akan su. 3. Orta Asya’da yetişen, bodur, sürekli yeşil kalan bir bitki.Köken:Türkçe
AYLA-GÜNEŞ
AYLA:1. Ayın ve bazı yıldızların dolayındaki ışık çevresi, ay ağılı, hale. 2. Bazı kutsal kişilerin başı etrafında gösterilen ışık çevresi.Köken:Türkçe GÜNEŞ:Gezegenlere ve yer yuvarlağına ışık ve ısı veren büyük gök cismi.Köken:Türkçe
GÜL-ENDAM
GÜL: Katmerli, kokulu çiçekleri olan, pek çok türleri bulunan gülgillerin örnek bitkisi.Köken:Farsça ENDAM:İnce uzun, güzel endamlı. Köken:Türkçe
DESTE-BESTE
DESTE:Demet, tutam, bağlam. Köken:Farsça BESTE:1. Bir müzik eserini oluşturan ezgilerin tümü. 2. Bağlanmış, bitiştirilmiş. Köken:Farsça
NİLAY-GÜLAY
NİLAY:Ayın parlaklığı.Köken:Farsça GÜLAY:Güllerin açtığı ay.Köken:Farsça
ALİ-CAN
ALİ: 1. Yüce, ulu, yüksek. 2. Orun bakımından en üstün.Köken:Arapça CAN: 1. Ruh. 2. Güç, dirilik, 3. İnsanın kendi varlığı, özü, 4. Gönül. 5. Çok içten, sevimli, şirin kimse.Köken:Farsça
HÜLYA-HELİN
HÜLYA:1. Tatlı düş. 2. Kuruntu, vehim, hayal.Köken:Arapça HELİN:Eriten, yakan.Köken:Türkçe
MEHMET-EMİN
MEHMET: 1. Övülmüş. 2.Muhammed isminin türkçesi. Hz. Muhammed'in adlarından biri. Köken:Arapça EMİN: 1. İnanılır, güvenilir. 2. Sakıncasız, tehlikesiz. 3. Kuşkusu olmayan.Köken:Arapça
MEHMET-AKİF
MEHMET:1. Övülmüş. 2. Hz. Muhammed'in adlarından biri. Köken:Arapça AKİF: İbad
et eden, ibadetle uğraşan kişi. Köken:Arapça
ORHAN-VELİ
ORHAN: Şehrin yöneticisi, hâkimi. Köken:Türkçe VELİ: 1. Sahip. 2. Ermiş, eren. 3. Bir çocuğun her türlü durumundan sorumlu olan kimse. Köken:Arapça
ERMAN-ŞANSAL
ERMAN:Yiğit, kahraman, yürekli kimse.Köken:Türkçe ŞANSAL:"İyi niteliklerinle ün kazan, şanın yayılsın" anlamında kullanılan bir ad.Köken:Arapça
SERAP-RÜYA
SERAP: 1. Çölde uzaktan su gibi görünen ışık yanılması, ılgın. 2. Öteki dünya. Köken:Arapça RÜYA: 1. Düş. 2. Hayal, umut. Köken:Arapça
TOPRAK-SU
TOPRAK: 1. Yer kabuğunun canlılara yaşama ortamı sağlayan yüzey bölümü. 2. Ülke, memleket. 3. İşlenmiş arazi. Köken:Türkçe SU: Canlıların yaşamında önemli bir yeri olan, rengi, tadı, kokusu olmayan sıvı. Köken:Türkçe
